`rozdział 5

-Em..no hej.-zarumienił się i podrapał w tył głowy. Jest taki uroczy.

Kiwnęłam głową, aby wszedł do środka. Stanął w przedpokoju i zaczął się rozglądać.

-Oprowadzić cię?-lekko się zaśmiałam.

-Hm..może zaraz, najpierw zaprowadź mnie do kuchni.-złapał się za brzuch, stwierdzając że jest głodny.

-EEEEEE! Ściągaj buty!-skarciłam go i uderzyłam lekko w plecy, czując napinające się mięśnie.-Co chciałbyś zjeść?-zapytałam przekraczając próg kuchni; w sumie to sama zgłodniałam, więc postanowiłam coś przyrządzić.

-Nie istotne, aby było jadalne. Mam prośbę, masz może jakieś rzeczy, żebym mógł się przebrać?- zawstydzony zapytał, po czym odwrócił wzrok.

-Coś się na pewno znajdzie, chodź.-chwyciłam go za rękę i ruszyliśmy w stronę schodów. Weszliśmy na piętro i otworzyłam pierwsze drzwi po prawej stronie, za którymi znajdowała się sypialnia rodziców.

-To twój pokój?-odparł lekko zdziwiony.

-Nie, nie. To sypialnia rodziców.-podeszłam do szafy i wyciągnęłam szare dresy mojego taty i białą luźniejszą koszulkę. Podając je chłopakowi, wskazałam mój pokój i łazienkę, aby się przebrał. Sama zeszłam na dół i wyciągnęłam potrzebne produkty do zrobienia spaghetti. Patrząc na zegarek lekko się zdziwiłam. Dochodziła północ, a ja zabieram się za robienie kolacji.
Minęło 15 minut, a Nialla nadal nie było. Poszłam na górę, aby sprawdzić czy wszystko w porządku. Zastałam go, stojącego przy szafce. Trzymał w ręku nasze zdjęcie z dzieciństwa. Po cichu podeszłam do niego i zajrzałam przez ramię.

-Też je mam. A tutaj mam takie.-chwycił portfel i pokazał mi moje zdjęcie, gdzie stałam jako mała dziewczynka, przebrana za księżniczkę w jego ogrodzie.

-No nie mogłeś lepszego wybrać!-zaśmiałam się.

-Piękne jest.-cmoknął mnie w policzek, na co zarumieniłam się.-Idziemy robić to jedzenie?-Chłopak stał do mnie tyłem przy drzwiach, rozpędziłam się i wskoczyłam mu na plecy.-Tak chcesz się bawić? Ok.-zaczął biec po korytarzu, aż znaleźliśmy się przed schodami.-Co powiesz na ekstra jazdę?-poruszył zabawnie brwiami.

-Nie! Nawet nie próbuj! Niaaaaaaaaaaaaaaaaaal!-chłopak zignorował moje prośby, usiadł na poręczy, nadal mając mnie na plecach i zjechał po niej.-Chory jesteś?!-zaczęłam krzyczeć zdenerwowana, kiedy znaleźliśmy się na dole i zeskoczyłam z pleców blondyna; wywołało to u niego śmiech, po chwili sama zaczęłam się śmiać. 

Podczas robienia kolacji dużo rozmawialiśmy. Dowiedziałam się wielu rzeczy, tak samo jak i on.  Głównie rozmawialiśmy o przeszłości.

-Możesz mi powiedzieć dlaczego jesteś z tym tyranem?-powiedział zdenerwowany.

-Matt nie jest tyranem. Jest..po prostu czasami nie potrafi przystopować. –rzuciłam obojętnie i chciałam jak najszybciej zakończyć ten temat.

-Tak, na pewno! Widziałem co działo się w klubie. Dlaczego z nim nie zerwiesz?-spojrzał mi prosto w oczy. 

-To nie jest takie proste.-powróciłam do poprzedniej czynności, jaką było sprzątanie.

-Lola, daj spokój. Może się długo nie widzieliśmy, ale wiem jak jest. Czuję to. Nie chcesz nic powiedzieć to nie mów, ale pamiętaj że zawsze masz mnie.-uśmiechnął się i pomógł sprzątać.

Przypomniałam sobie, że przecież jutro mieli odwiedzić nas jacyś goście. Mama długo szykowała się na to spotkanie, a teraz tak ot tak pojechali do babci? Dziwne. No nie ważne, zadzwonię do niej po południu. Włączyliśmy film, który mało mnie interesował. Spaghetti wyszło przepyszne. Odłożyłam talerz na stół i momentalnie zasnęłam. Poczułam jak blondyn bierze mnie na ręce i zanosi prawdopodobnie do mojej sypialni. Kiedy położył mnie na łóżku, złapałam go za nadgarstek i wymruczałam cicho.

-Zostań ze mną, proszę.-słabo widziałam jak się uśmiechnął.

-Z tego co wiem to masz chłopaka.-zaśmiał się, wskakując pod kołdrę i kładąc się na miejscu obok mnie.

.......................................................................................................

cześć, cześć ;) w sumie to nie wiem co napisać, więc napiszę to co zwykle .. PROSZĘ O KOMENTARZE ;) WYSTARCZY EMOTKA , BĘDĘ WDZIĘCZNA ;) ♥